Vandaag was het zo ver. Ik heb mijn dieptepunt bereikt. Vol goede moed ging ik naar school, maar ik ging gebroken weer terug naar huis. Zo'n gevoel dat alles tegen zit. Ik bekeek niets meer van de zonnige kant. Weg positiviteit. Eigenlijk best wel depressief...
Maar hoe kan het dan ook anders? De week voor de 'deadlineweek'. De week waarin het stressen is omdat je beseft dat je eigenlijk toch best wel eens wat eerder aan je opdrachten had moeten beginnen.
Midden in die week krijg je dan het nieuws dat een presentatie wordt verschoven naar een dag eerder. EERDER?! Nog een dag minder tijd. En ook kregen we te horen dat we maandag een verplichte activiteit hebben. Weer een dag minder. Zo zie ik de dagen langzaam minder worden. Het is net zo'n tikkende tijdbom. Tik. Tik. Tik.
En ik? Tja ik ben al zo'n stresskip. Ik weet dat alles goed komt hoor. En ik ga alles ook heus wel op tijd af krijgen. Maar toch... Een stresskip strest nou eenmaal.
Gelukkig heb ik één uitweg, één vlucht. Mijn muziek. Op de terug weg in de trein lekker die mp3 oortjes in en aan niets meer denken. Niets. Misschien alleen aan de songtekst die ik het liefste kei hard mee wil zingen. Maar ja, dat is ook weer zo raar in een trein. En weet je wat? Eenmaal uit die trein was ik 10 keer minder gestrest. Muziek is ook echt overal goed voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten